Séra Ólafur Jónsson (um 1560-1627), prestur á Söndum í Dýrafirði, var á meðal vinsælustu skálda á sinni tíð. Kvæði og sálmar annarra skálda eru yfirleitt varðveitt hér og þar í handritum en séra Ólafur safnaði kveðskap sínum saman í eina bók sem kölluð hefur verið Kvæðabók. Hún er merkilegt framlag til íslenskra bókmennta en hún er ekki hvað síst mikilvæg heimild um tónlist á Íslandi á 17. og 18. öld.
Lögin við Kvæðabók Ólafs Jónssonar á Söndum eru merkur þáttur í tónlistarsögu Íslands á 17. öld. Ekkert annað skáld, að undanskildum séra Oddi Oddssyni á Reynivöllum, orti svo marga sálma og kvæði við lög sem annars voru ekki kunn og sem fengu í flestum tilvikum ekki útbreiðslu nema við þann kveðskap sem Ólafur hafði klætt þau í. Tengslin við þýska tónmenningu eru einkar áhugaverð og er það verðugt rannsóknarefni fyrir fræðimenn framtíðarinnar að grennslast frekar fyrir um fyrirmyndir þeirra laga sem enn er óvíst hvaðan komu. Þá er Kvæðabók Ólafs á Söndum mikilvæg áminning um það að kvæði og sálmar voru almennt ekki lesin heldur sungin fyrr á öldum, eins og nótur og lagboðar eru til vitnis um.
Þessi útgáfa kvæðanna með nótum, sem hér er kölluð Söngbók séra Ólafs Jónssonar á Söndum, er bæði ætluð fræðimönnum og áhugafólki um tónlist og sögu íslenskrar tónlistar.
Textar kvæðanna eru með nútímastafsetningu en beygingarmyndum haldið. Skýringar eru við torskilin orð í kvæðunum. Fremst í ritinu eru yfirlitsgreinar um skáldskap Ólafs á Söndum og tónlistina við kvæði hans og aftast í því er lesbrigðaskrá og lýsingar á handritum.